اینترنت TD-LTE

تصور عمومی این بود که برای دستیابی به اینترنت ثابت، به عنوان یک اینترنت کابلی، نیاز به توسعه هاو زیرساخت های فنیِ پر هزینه ای بود. البته این موضوع تا قبل از عبور از نسل جدید اینترنت، یعنی  +ADLS 2 که سمت و سوی ارائه اینترنت بر روی فیبر را بگیرد، مطرح بود. اینترنت ارائه شده توسط فیبر نوری، سرعت بسیار بالایی دارد. اما از لحاظ هزینه، با توجه به کابل کشی های مورد نیاز، مبالغ بسیاری را می طلبد.

اینترنت همراه نیز، معضلات خودش را داشت. این نوع اینترنت از طریق سیم کارت به کاربران ارائه می شود. مشکل اینترنت آنجایی آغاز شد که به دلیل محدودیت های مخابراتی، برخی از مناطق امکان استفاده از اینترنت ثابت را نداشتند. از طرفی، اینترنت همراه هم تنها با استفاده از سیم کارت موجود در گوشی یا تبلت قابل استفاده بود. این کار عملاً دسترسی برخی کاربران به اینترنت را غیرممکن کرده بود.

فناوری WIMAX دقیقاً برای حل چنین مشکلی پا به میدان گذاشت. اینترنت ثابت با استفاده از مودم، از طریق سیم کارت اپراتور های تلفن همراه! تلفیقی از اینترنت بی سیم و مودم ADSL، با سیم کارت و اینترنت همراه. فناوری وایمکس، امکان استفاده از اینترنت را برای مناطقی که در محدودیت مخابراتی بودند، بدون نیاز به کابل حل کرد. پس از ظهور وایمکس، نسل جدید اینترنت به این نام شناخته شد: ” اینترنت ثابت بدون سیم”

اینترنت دهی به مودم های وایمکس، از طریق دکل هایی با ابعاد کیلومتری انجام میشد. مودم های بی سیم وایمکس، امواج این دکل ها را دریافت کرده و بدون استفاده از هیچ کابلی، اینترنت دهی به مودم صورت می پذیرد.